Dinastija Nemanjića vladala je Srbijom više od dva stoleća. Doba vladavine ove dinastije jeste i period uspona Srbije i formiranja države. Sve to vreme, najveći učitalj Srbije, ali i njen najveći neprijatelj bilo je moćno carstvo u komšiluku.
Dinastija Nemanjića vladala je Srbijom više od dva stoleća. Doba vladavine ove dinastije jeste i period uspona Srbije i formiranja države koja je u periodu između 1166. i 1371. godine postala nezavisna kraljevina, a potom i carstvo sa autokefalnom crkvom.
Tokom tog perioda održavani su stalni politički kontakti i sa silama Zapada, dok je sa Vizantijom bilo stalnih vojnih sukoba, ali je njen uticaj bio presudan na kulturu i identitet srpske srednjovekovne države – ispričao je istoričar docent dr Boris Stojkovski.
Govoreći o srednjovekovnom poimanju identiteta, Stojkovski je naglasio da je reč operiodu od druge polovine 12. veka pa do 70-ih godina 14. veka kada se nije moglo govoriti o nacijama i identitetu na način na koji to danas shvatamo i doživljavamo.
Međutim, i u takvom kontekstu, Srbija je imala najvećeg učitelja, nekog od koga je preuzela osnovu svog identiteta.
– Taj učitelj je istovremeno bio i njen najveći neprijatelj, a to je bilo Vizantijsko carstvo, od koga je Srbija preuzela dobar deo identiteta, postavila ga na svoju osnovu i nadogradila nečim tipično slovenskim i etnički srpskim –objasnio je Stojkovski.
Četvrti krstaški rat i pad Vizantije 1204. godine, ma koliko bili strašni, za Srbiju su bili ogroman dobitak. Stefan Prvovenčani uspešno je balansirao između Istoka i Zapada, a Srbija se teritorijalno širila na račun Vizantije.
– Jelena Anžujska, supruga kralja Stefana Uroša Prvog Nemanjića, i Simonida, nevesta Stefana Uroša Drugog Milutina i kćerka vizantijskog cara Andronika Drugog Paleologa, najbolje ilustruju susret Istoka i Zapada u Srbiji – zaključio je istoričar.
(Dnevno.rs)